Deze ondersoort die tot de meest winterharde behoort zien we helaas maar zelden in tuinen toegepast. En dat terwijl de plant het tij meeheeft, want het is een echte zonaanbidder die zeer veel droogte kan verdragen. De draadachtige, sterk vertakte twijgjes zijn bezet met zijdeachtig behaarde kleine vijftallige blaadjes die vanaf juni helemaal verdwijnen achter een wolk van witte klaverachtige bloemetjes die graag bezocht worden door bijen. In volle bloei valt iedereen voor deze plant, maar onbekend maakt onbemind.